- immaturus
- immātūrus ( inm- ), a, um, adj. [inmaturus], untimely, before the season, unripe, immature (class.).I.Lit., of plants and fruits:II.
pira,
Cels. 2, 30:frons,
Quint. 12, 6, 2:amomis,
Plin. 12, 13, 28, § 49.—Transf., of other things:vomica,
Plaut. Pers. 2, 5, 14:infans immaturus est editus,
Suet. Aug. 63:puellae,
i. e. not yet marriageable, id. Tib. 61:virgo,
Dig. 47, 10, 25:sponsa,
ib. 24, 1, 32, § 27:mors,
untimely, premature, Cic. Phil. 2, 46, 119; cf. id. Cat. 4, 2, 3; Quint. 10, 1, 89; Plin. Ep. 5, 5, 4:interitus C. Gracchi,
Cic. Brut. 33, 125:obitus,
Suet. Calig. 8:iter mortis,
Prop. 3, 7, 2:funus,
Quint. 6 praef. § 3; cf.:filius obiit,
Hor. S. 2, 8, 59:puella,
early dead, Prop. 4 (5), 11, 17:ossa,
Tib. 2, 6, 29; Quint. 11, 1, 32:consilium,
Liv. 22, 38, 11; Suet. Aug. 8:abi hinc cum inmaturo amore ad sponsum,
unseasonable, Liv. 1, 26, 4.— Adv.: immātūrē, untimely, immaturely, Col. 11, 2, 3; Vell. 2, 116; Sen. Suas. 1 fin.—Comp., App. M. 6, p. 180.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.